UCHWAŁA NR 149/X/2011 z dnia 31 maja 2011 roku

UCHWAŁA NR 149/X/2011
Rady Miasta Płocka
z dnia 31 maja 2011 roku

w sprawie:  ustalenia nazwy ulicy
 
Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt. 13  ustawy z dnia 08 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (j.t. Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.: Dz. U. z 2002 r. Nr 23 poz. 220, Nr 62  poz. 558, Nr 113 poz. 984, Nr 214 poz. 1806, Dz. U. z 2003 r. Nr 80 poz. 717, Nr 162 poz.1568, Dz. U. z 2002 r. Nr 153 poz. 1271, Dz. U. z 2004 r. Nr 102 poz. 1055, Nr 116 poz. 1203, Dz. U. z 2002 r. Nr 214 poz. 1806, Dz. U. z 2005 r. Nr 172 poz. 1441, Dz. U. z 2006 r. Nr 17 poz. 128, Dz. U. z 2005 r. Nr 175 poz. 1457, Dz. U. z 2006 r. Nr 181 poz. 1337, Dz. U. z 2007 r. Nr 48 poz. 327, Nr 138 poz. 974, Nr 173 poz. 1218,                            Dz. U. z 2008 r. Nr 180 poz. 1111, Nr 223 poz. 1458, Dz. U. z 2009 r. Nr 52 poz. 420, Nr 157 poz. 1241, Dz. U. z 2010 r. Nr 28  poz. 142,  Nr 28  poz. 146,  Nr 106  poz. 675,  Nr 40 poz. 230) oraz art. 13 pkt. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2002 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych  i niektórych innych aktów prawnych (j.t. Dz. U. z 2010 r., Nr 17, poz. 95) – Rada Miasta Płocka uchwala co następuje:

§ 1
nadać nazwę dla ulicy - łącznika między ulicami harcerza Antolka Gradowskiego i Misjonarską, równoległego do ul. Henryka Sienkiewicza w Płocku (działki oznaczone numerami ewidencyjnymi 873/16, 873/18, 878/5, 873/21, 878/8, 873/22 ) -  ul. Stanisława Stommy
Położenie w/w ulicy określa załącznik nr 1.

§ 2
Wykonanie uchwały powierza się Prezydentowi Miasta Płocka.

§ 3
Uchwała podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Województwa Mazowieckiego i wchodzi  w życie po upływie 14 dni od dnia opublikowania.

Przewodnicząca
Rady Miasta Płocka

Elżbieta Gapińska

Uzasadnienie

 Do Prezydenta Miasta Płocka wpłynął wniosek P. Przemysława Berenta, P. Remigiusza Bielewicza, P. Macieja Bojanowskiego, P. Romana Góralskiego, P. Mirosława Kłobukowskiego,   P. Stefana Kotlewskiego i P. Jarosława Kozaneckiego w sprawie nadania nazwy jednej z płockich ulic im. Stanisława Stommy.
 Zespół ds. Nazewnictwa Ulic zaakceptował proponowaną nazwę dla łącznika  położonego między ulicami harcerza Antolka Gradowskiego i Misjonarską, równoległego do ul. Henryka Sienkiewicza w Płocku.

 Stanisław Stomma urodził się 18 stycznia 1908 r. w Szacunach koło Kiejdan na Wileńszczyźnie.  Studiował prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie (1928-32) oraz we Francji (1938-1939). W roku 1937 uzyskał stopień naukowy doktora nauk w dziedzinie prawa karnego, a w roku 1947 uzyskał habilitację.
 W czasie studiów był działaczem Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie”. Przed wojną pracował w „Głosie Narodu”, wydawanym przez arcybiskupstwo krakowskie. Wielokrotnie protestował przeciwko fali antysemityzmu w Polsce lat trzydziestych XX wieku. W czasie okupacji był nauczycielem na tajnych kompletach w Wilnie. W 1944 roku musiał uciekać z Wilna przed bolszewikami. Osiadł w Krakowie, gdzie wykładał prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, pracując w Katedrze Prawa Karnego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Z powodów politycznych został usunięty z tej uczelni w 1950 roku. Był współzałożycielem i pierwszym redaktorem naczelnym (1946-1953) miesięcznika „Znak”. Od 1946 był członkiem redakcji „Tygodnika Powszechnego”.
 W roku 1956 powrócił na Uniwersytet Jagielloński, rok później został posłem na Sejm PRL. W 1968 roku wraz z czterema innymi członkami Koła Poselskiego „Znak” złożył do prezydium Sejmu interpelacje do premiera Józefa Cyrankiewicza w obronie represjonowanych po tzw. „wydarzeniach marcowych” studentów Uniwersytetu Warszawskiego. Był jednym z inicjatorów i architektów polsko-niemieckiego pojednania; w 1969 roku, jako pierwszy Polak oficjalnie został przyjęty przez prezydenta RFN.
 W 1976 roku jako jedyny z posłów nie poparł m.in. serwilistycznych wobec ZSRR zmian w Konstytucji PRL i w konsekwencji nie mógł być posłem w kolejnych kadencjach. Na akademicką emeryturę przeszedł formalnie w 1978 roku, nie przerwał jednak działalności polityczno-społecznej. W latach 1981-1984 przewodniczył Prymasowskiej Radzie Społecznej. Współzakładał i przewodniczył Klubowi Myśli Politycznej „Dziekania” (1985-1989). Od 1987 roku częściej publikował w „Tygodniku Powszechnym”, „Znaku”, „Res Publice”. Był autorem wielu publikacji naukowych i książek m.in.: „Myśli o kulturze i polityce”, „Czy fatalizm wrogości?” (rozprawa na temat stosunków polsko-niemieckich w latach 1871-1933), „Trudne lekcje historii” i autobiografii ”Pościg za nadzieją”. W 1992 został laureatem Nagrody Polskiego PEN Clubu w kategorii „twórczości poetyckiej, prozatorskiej i eseistycznej.
 Stanisław Stomma uczestniczył w plenarnych obradach Okrągłego Stołu. W 1989 roku kandydował do Senatu z województwa płockiego, reprezentując Komitet Obywatelski „Solidarność”. Jako Marszałek Senior przewodniczył inauguracyjnemu posiedzeniu Senatu. Wypowiedział wtedy między innymi pamiętne i znamienite słowa: My jako naród i państwo średniej wielkości zależni jesteśmy od faktów, na które nie mamy żadnego wpływu: od gry supermocarstw i układów gospodarczych bardzo twardych, a wiążących. Pomimo to niemała część losów  jest w naszym ręku, zależy od nas. I koniec końców my jesteśmy budowniczymi polskiego jutra... W Senacie był członkiem dwóch komisji: Inicjatyw i Prac Ustawodawczych oraz Spraw Zagranicznych.
 Stanisław Stomma został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz – przez prezydenta RP Lecha Wałęsę - Orderem Orła Białego. Ponadto jako pierwszy Polak w 1998 roku został odznaczony najważniejszym odznaczeniem niemieckim - Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi RFN.
 Stanisław Stomma zmarł 21 lipca 2005 roku. Został pochowany na cmentarzu w podwarszawskich Laskach.