Uchwała Nr 951/LVI/06 Rady Miasta Płocka z dnia 30 maja 2006 roku

Uchwała Nr 951/LVI/06
Rady Miasta Płocka
z dnia 30 maja 2006 roku

w sprawie: zmiany nazwy i nadania imienia publicznemu zespołowi szkół.

Na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 i art. 92 ust. 1  ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592; z 2002 r.  Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1688, Nr 214, poz.1806; z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055 i Nr 167, poz. 1759) w związku z art. 5 ust. 5 i art. 62 ust.1  ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572,  Nr 273, poz. 2703  i Nr 281, poz. 2781 oraz z 2005r. Nr 17, poz. 141, Nr 94, poz.788, Nr 122, poz.1020, Nr 131, poz.1091, Nr167, poz.1400 i Nr 249, poz.2104) oraz § 1 ust. 3 i 4 załącznika nr nr  5, 5a, 5b, 5c, 5d, 5e do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej  z dnia 21 maja 2001r. w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół /Dz. U. Nr 61 poz. 624; z 2002r. Nr 10, poz 96; z 2003r. Nr 146, poz. 1416; z 2004r. Nr 66, poz. 606 oraz z 2005r. Nr 10, poz. 75/ Rada Miasta Płocka uchwala, co następuje:

§ 1

Zespołowi Szkół Zawodowych Nr 6 w Płocku, przy ul. Padlewskiego 2 zmienia się dotychczasową nazwę na Zespół Szkół Usług i Przedsiębiorczości oraz nadaje się imię Abpa. A.J.Nowowiejskiego.
Nowa pełna nazwa szkoły brzmi:

Zespół Szkół Usług i Przedsiębiorczości  im. Abpa A. J. Nowowiejskiego
 w Płocku, ul. Padlewskiego 2

§ 2

Wykonanie uchwały powierza się Prezydentowi Miasta Płocka.

§ 3

Uchwała  wchodzi w życie z dniem 1 września 2006 roku.

Wiceprzewodniczący
Rady Miasta Płocka

Tomasz Korga  

Uzasadnienie

Społecznosć Zespołu Szkół Zawodowych Nr 6 w Płocku /jej organy statutowe,  tzn. - Rada Pedagogiczna, Rada Rrodziców i Szkolna Rada Uczniowska/ wystąpiła do organu prowadzącego szkołę z wnioskiem  o zmianę dotychczasowej nazwy i nadanie imienia. W uzasadnieniu czytamy:                                       
Szkoła nasza kontynuuje tradycję Państwowego Gimnazjum Krawieckiego w Płocku otwartego zarządzeniem Ministra Oświaty z dnia 21 sierpnia 1945 r. oraz Zasadniczej Szkoły Zawodowej dla Pracujących otwartej zarządzeniem Ministra Oświaty z dnia 26 czerwca 1963r.
Mamy ogromny szacunek dla dokonań naszych poprzedników; czujemy się ich spadkobiercami. Wiemy również, że nikt nie uwolni nas od troski o wspólne dziedzictwo. Przynaglani tą świadomością, chcemy wyznaczyć sobie nowe cele w dziedzinie kształcenia i wychowania młodzieży.
Jesteśmy przekonani, że będzie temu służyć nazwa szkoły: Zespół Szkół Usług i Przedsiębiorczości oddająca specyfikę kształcenia zawodowego w naszej szkole (oferujemy kilkanaście zawodów usługowych na poziomie zasadniczej szkoły zawodowej, szkoły średniej i policealnej). Czyni nas rozpoznawalnymi w mieście,  w gronie innych szkół zawodowych. Stanie się skutecznym elementem promocji i tworzenia dobrego wizerunku szkoły. Określi pożądany wizerunek absolwenta, który powinien się charakteryzować zaradnością i aktywnością na rynku pracy, gotowością szybkiego przekwalifikowania lub samozatrudnienia.                 
Zatroskani w sposób szczególny o kształcenie postaw i zachowań młodzieży, pragniemy postawić uczniom za wzór osobę i dokonania ks. abpa. A.J. Nowowiejskiego.
Antoni Julian Nowowiejski urodził się 11 lutego 1858r. we wsi Lubienie w diecezji sandomierskiej. W 1873r. wraz z rodzicami przeniósł się do Płocka i przebywał tu niemal do końca swojego życia. W 1874r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Płocku, a następnie odbył studia na Akademii Duchownej w Petersburgu, którą ukończył w 1882r.
Święcenia kapłańskie przyjął w 1881r. Następnie został wykładowcą, później wicerektorem i rektorem Seminarium Duchownego w Płocku. Sakrę biskupią otrzymał w 1908 r.
Od 1909 r. do końca życia zarządzał diecezją płocką. W tym czasie dokonał gruntownej reorganizacji studiów teologicznych, zajmował się również pracą naukową. Był stałym współpracownikiem „Encyklopedii Kościelnej”, „Encyklopedii Wychowania”, „Przeglądu Katolickiego”, „Przeglądu Teologicznego”. Wiele uznania przyniosło mu obszerne dzieło „Płock – Monografia historyczna”, które jest  skarbnicą wiedzy o kulturze duchowej i materialnej naszego miasta.
W latach 1901 – 1908 kierował przebudową i restauracją katedry płockiej. Jako biskup popierał wydatnie rozwój szkolnictwa polskiego. W 1915r. został przewodniczącym Guberialnej Rady Szkolnej, której zadaniem była odbudowa szkolnictwa podstawowego i średniego. W 1917r. utworzył w Płocku szkołę organistowską, w 1938r. powołał Instytut Wyższej Kultury Religijnej i dokonał otwarcia Katolickiego Uniwersytetu Ludowego w Proboszczewicach. Z jego inicjatywy powstało w Płocku Muzeum Diecezjalne, rozbudowano gmach Wyższego Seminarium i wzniesiono budynki dla Biblioteki i Archiwum Diecezjalnego.
Abp.Nowowiejski prowadził działalność charytatywną. W 1911r. zorganizował opiekę duszpasterską i materialną nad emigrantami sezonowymi i powołał Płockie Towarzystwo Opieki. W latach 1916 – 1917 zajmował się ratowaniem głodujących dzieci robotniczych, a w 1931r.w okresie kryzysu gospodarczego, zakładał „Komitety dla głodnych”.
Za swoje dokonania został uhonorowany przez papieża Piusa XI godnością biskupa tytularnego, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej odznaczył go za zasługi dla Polski Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Polonia Restituta, Uniwersytet Warszawski wyróżnił  go doktoratem honoris causa, Rada Miejska w Płocku przyznała mu honorowe obywatelstwo, a Płockie Towarzystwo Naukowe zaliczyło w poczet swoich członków honorowych.
Po wybuchu II wojny światowej abp Nowowiejski pozostał w Płocku. 28 lutego 1940 r. został aresztowany i internowany w Słupnie. Następnie w nocy z 6 na 7 marca 1941r. przewieziono go do obozu zagłady w Działdowie, gdzie po wielu torturach fizycznym i moralnych zmarł z wycieńczenia 28 maja 1941r. Jednak miejsce jego pochówku nie jest znane. Został beatyfikowany przez Papieża Jana Pawła II w dniu 13 czerwca 1999 roku.
Abp Antoni Julian Nowowiejski jest dla nas wzorem cnót ludzkich i obywatelskich, przykładem wrażliwości na nędzę  moralną i materialną miasta i regionu.
Dostrzegamy w nim człowieka oddanego bez reszty ideałom dobra, mądrości, prawdy i pracowitości; ucieleśnienie idei „małej ojczyzny”, dla której żył i pracował ponad 60 lat.