Uchwała Nr 270/XIV/03 Rady Miasta Płocka z dnia 2 września 2003 roku

Uchwała Nr 270/XIV/03
Rady Miasta Płocka
z dnia 2 września 2003 roku

w sprawie: nadania przedszkolu imienia

Na podstawie art. 18 ust.1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142 poz. 1591, z 2002 r. Nr 23 poz. 220, Nr 62 poz. 558, Nr 113 poz. 984, Nr 214 poz.1806, Dz. U. z 2003 r. Nr 80 poz.717), w związku z art. 5 ust. 5 oraz art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 67 z 1996 r. poz. 329, Nr 106 poz. 496; z 1997 r. Nr 28 poz. 153, Nr 141 poz. 943; z 1998 r. Nr 117 poz. 759, Nr 162 poz. 1126; z 2000 r. Nr 12 poz. 136, Nr 19 poz. 239, Nr 48 poz. 550, Nr 104 poz. 1104, Nr 120, poz.1268, Nr 122 poz. 1320; z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144 poz. 1615; z 2002 r. Nr 41 poz. 362, Nr 113 poz. 984, Nr 141, poz. 1185, Nr 200 poz. 1683; z 2003 r. Nr 6, poz. 65) oraz § 1 ust.4 rozporządzenia MEN z dnia 21 maja 2001 r. w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół (Dz. U. Nr 61 poz. 624 z 2001 r. ze zm. z 2002 r. Dz. U. Nr 10 poz. 96) oraz § 1ust 2, 3 Statutu Miejskiego Przedszkola z Oddziałami Integracyjnymi Nr 33 w Płocku, Rada Miasta Płocka postanawia:

§ 1

Nadać Miejskiemu Przedszkolu z Oddziałami Integracyjnymi Nr 33 w Płocku przy ul. Padlewskiego 2 imię Jean'a Vanier.

 § 2

Wykonanie uchwały powierzyć Prezydentowi Miasta Płocka.

§ 3

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

Przewodniczący
Rady Miasta Płocka

Stanisław Nawrocki    

          Uzasadnienie

 Dyrektor Miejskiego Przedszkola z Oddziałami Integracyjnymi Nr 33 w Płocku, Pani Anna Żaglewska wystąpiła dn. 26.07.2003 r. z wspólnym wnioskiem organów przedszkola o nadanie placówce imienia Jean'a Vanier. Rada Pedagogiczna podjęła uchwałę w dn. 27.06.2003 r., Rada Rodziców na posiedzeniu w dn. 24 lipca 2003 r. Decyzja w sprawie wyboru patrona została podjęta jednogłośnie przez całą społeczność przedszkolną.
 Jean'a Vanier urodził się 1928 roku w Kanadzie. Z wykształcenia doktor filozofii, z zawodu wykładowca uniwersytecki. Na świecie znany jest jako twórca wielkiej rodziny chrześcijańskich wspólnot „Arka”, „Wiara i Światło”, w których osoby pełnosprawne dzielą życie, nawiązują więzy przyjaźni z ludźmi odrzuconymi przez społeczeństwo, w tym przypadku upośledzonymi umysłowo. Oryginalna myśl filozoficzna i wielkie dzieło życia stawiają go w rzędzie najwybitniejszych przedstawicieli personalizmu chrześcijańskiego, tak jak Jan Paweł II, Matka Teresy z Kalkuty. To jeden z wielkich autorytetów życia duchowego, współczesny świadek miłosierdzia. Wniósł wielki wkład w rozwój nowoczesnej pedagogiki. Założenia teoretyczne integracyjnego systemu kształcenia i wychowania są zakorzenione w myśli filozoficznej i dziele J. Vanier. W wieku 26 lat porzucił prestiżową pracę zawodową, karierę marynarską i to wszystko, co mogło mu przynieść dostatnie życie w bogatej rodzinie (jego ojciec, generał, był gubernatorem Kanady). W 1964 r. zamieszkał w zakupionym przez siebie domu wraz z dwójką upośledzonych przyjaciół z zespołem Downa, którzy dotąd przebywali w szpitalu psychiatrycznym. Tak się zaczęło jego dzieło życia, początek wielkiego ruchu społecznego, jakim się stała wspólnota „Arka”. W 1971 r. założył drugą wspólnotę „Wiara i Światło”, znaną w Polsce pod popularną nazwą „ruchu muminkowego”. W czasach, kiedy osoby niepełnosprawne, zwłaszcza z upośledzeniem umysłowym były skazane na samotność, odrzucenie na margines życia, izolację społeczną przez segregacyjne formy kształcenia i opieki J. Vanier wskazał na godność i wartość osób z tym rodzajem niepełnosprawności, konieczność szanowania ich odmienności, rozumienia potrzeb i podmiotowego traktowania. Zapoczątkował wprowadzenie osób upośledzonych umysłowo w szerszy krąg relacji społecznych niż rodzina, zakład opiekuńczy, czy specjalna placówka oświatowa. Zasadnicze w jego filozofii i dziele jest nawiązanie dialogu społecznego między osobami (niepełnosprawnymi – z defektem intelektu i sprawnymi), które różnią się nawet bardzo głęboko w zakresie swych możliwości poznania i działania. Obydwa ruchy, których struktura organizacyjna i koncepcja filozoficzno – pedagogiczna jest dziełem J.Vanier, powstały z inspiracji religii chrześcijańskiej. Wspólnoty zakładane początkowo przez katolików stały się wielkim środowiskiem ekumenicznym, współtworzą je protestanci, muzułmanie, hindusi. Ruchy mają także charakter międzynarodowy. Istnieje 1221 wspólnot „Arki” na pięciu kontynentach w 30 krajach, w tym w kilka w Polsce, gdzie we wspólnocie znalazło swój dom blisko 2700 osób upośledzonych umysłowo. Rola edukacyjna, opiekuńcza terapeutyczna i rehabilitacyjna „Arki” została uznana przez państwo, czego wyrazem jest finansowanie tych wspólnot w wielu krajach ze środków państwowych. Ruch „Wiara i Światło” („muninkowy”) liczy ponad 500 wspólnot w 38 krajach Europy, Afryki, Azji, Ameryki Północnej i Południowej. W Polsce istnieje ok. 30 wspólnot. W Płocku od połowy lat osiemdziesiątych działa „ruch muninkowy” przy Kościele św. Stanisława Kostki
Przedszkole Nr 33 było jedyną płocką placówką wychowania przedszkolnego, która prowadziła w latach 1983 – 92 oddział specjalny dla dzieci upośledzonych umysłowo. Ścisłe były związki tego oddziału z ruchem „Wiara i Światło”, działającym przy płockiej „Stanisławówce”, nauczyciele oddziału, część dzieci i ich rodzice byli członkami ruchu. W 1992 r. przedszkole zostało wytypowane przez ówczesny Referat Oświaty UM do prowadzenia kształcenia dzieci niepełnosprawnych w systemie integracyjnym. W 1993 r. za zgodą Prezydenta Miasta Płocka, przy aprobacie organu nadzoru pedagogicznego, powstał pierwszy oddział integracyjny dla dzieci z zespołem Downa. Był to zarazem pierwszy oddział integracyjny w przedszkolu ogólnodostępnym w ówczesnym województwie płockim i w zakresie działania Kuratorium Oświaty w Płocku. Pozytywne doświadczenia integracyjne i wyniki rewalidacji dzieci niepełnosprawnych zaowocowały rozwojem tej formy edukacji zarówno w tej placówce, jak i w pozostałych płockich przedszkolach.
Miejskie Przedszkole z Oddziałami Integracyjnymi Nr 33 w Płocku jest od 1994 r. organizatorem Międzyprzedszkolnych Imprez: „Plejada gwiazd” oraz integracyjnych „Dzieci – Dzieciom”, „Poznajmy się”, „Niech radość połączy nas”, „Karnawał na wesoło”, „Zdrowie i uśmiech dla wszystkich”. W grupach integracyjnych i specjalnych realizowane są programy własne opracowane przez nauczycieli. Obecnie przedszkole przyjmuje dzieci prawie ze wszystkimi rodzajami niepełnosprawności. Od początku działalności integracyjnej założenia pracy wychowawczo – dydaktycznej i opiekuńczej były oparte na wartościach, które wniósł myśl pedagogiczną J. Vanier, tj.: idea braterstwa i miłosierdzia, ukierunkowania wychowania na pokój wewnętrzny, który przynosi owoce społeczne, przełamywanie stereotypów i barier wobec osób upośledzonych umysłowo, akceptacja, odrzucenie dominacji, współzawodnictwa i rywalizacji na rzecz współpracy, wzajemnego zrozumienia i niesienia pomocy osobom słabszym. J. Vanier stworzył pojęcie „pedagogiki pokoju”, którego treści zawierają się w nauczaniu Jana Pawła II o „cywilizacji miłości”. Logo przedszkola symbolizuje myśl J. Vanier „ Człowiek upośledzony ma wyznaczoną rolę w społeczeństwie i rozwoju świata. Wprowadza równowagę wartości serca i tej głębokiej wrażliwej miłości (...)Odkryłem, że osoby upośledzone umysłowo są źródłem pokoju i jedności w naszym tak okrutnie rozdartym świecie”.
Jubileusz dwudziestolecia istnienia przedszkola oraz dziesiąta rocznica powstania przedszkolnej edukacji integracyjnej zbiega się ze światowymi obchodami „Roku Osób Niepełnosprawnych” Nadanie imienia J. Vanier, wybitnego prekursora, teoretyka i praktyka idei integracji społecznej osób upośledzonych umysłowo byłoby uwieńczeniem wieloletniej działalności pierwszego płockiego przedszkola integracyjnego.
Niniejsza uchwała jest realizacją ustawowego wymogu nałożonego na organ prowadzący przedszkole.